(Bewerking van “Brabant” van Guus Meeuwis door Rikus van der Es – mei 2017)

In muts’ op’e holle, in sjaal om’e nek’t is hjir faak kâld, mar dat fyn ik te gek.De dagen ferfleane, de tiid tikket trochik fiel mij optein, fan wat ik hear en sjoch.En as ik nei myn hûs gean, nei in warbere dei dan fiel ik mij bliid, want dan tink ik oan dij.

Refrein
(Want) ik libje al jierren yn in skitterend plakik fiel mij hjir lokkich en bot op myn gemakWant de minsken bin’ ien, yn foarspoed en smert en dan tink ik oan it Fean, want dêr leit myn hert

Ik fyn hjir de sfear dy’t ik altyd al sochten dat yn’e Wâlden, wa hie dat no tocht.Want altyd is hjir in protte te dwaan,yn winkels, op strjitte, op fjild of op baan.Ik wenje hjir noch, mei wille en mei nocht’t is dêrom dat ik, oan it Fean bin ferknocht.

Refrein Ik libje al jierren yn in skitterend plak,ik fiel mij hjir lokkich en bot op myn gemakWant de minsken bin’ ien, yn foarspoed en smert en dan tink ik oan it Fean, want dêr leit myn hert

It Bilt, de Alv’stêden, of neam mar SwartkrúsMar ’t moaiste fan Fryslân is’t Fean, ja myn thús

Refrein
Ik libje al jierren yn in skitterend plakik fiel mij hjir lokkich en bot op myn gemakWant de minsken bin’ ien, yn foarspoed en smert en dan tink ik oan it Fean, want dêr leit myn hert
en dan tink ik oan it Fean, want dêr leit myn hert en dan tink ik oan it Fean, want dêr leit myn hert